Afscheid Gemeente Haren

Het zij zo. Dat was een veelgehoorde zin donderdagmiddag in de tent op het Raadhuisplein. De honderden bezoekers straalden ‘het zij zo’ uit. En dan gaat het over de fusie met de gemeente Groningen, die door een fors deel van de bevolking niet werd gewenst, maar nu wel wordt geaccepteerd: ‘Het zij zo’.

In de feesttent, sfeervol ingericht en uitgelicht traden muziek-ensembles op van prima kwaliteit, wellicht passend bij het woonklimaat van de gemeente Haren. Honderden belangstellenden kwamen om nog één keer als ‘gemeente Haren’ bij elkaar te zijn.

Een sfeervol en geanimeerd samenzijn

Ondanks de gemengde gevoelens was het een sfeervol en geanimeerd samenzijn. Voor- en tegenstanders van de herindeling dronken een glaasje en aten een hapje: samen. Hardliners ‘tegen de herindeling’ waren er nauwelijks (of manifesteerden zich in ieder geval niet zichtbaar). Cynische opmerkingen waren er wel, maar domineerden niet. De boomlange beveiliger bij de entree, met een V op zijn revers, was in de tent het levende bewijs van de roerige jaren die achter ons liggen. In de strijd over ‘wel of geen fusie’ ging het er soms grimmig aan toe. Tegenstanders van de herindeling verloren de strijd, die zij als een oneerlijke strijd hebben ervaren. De meerderheid van Haren gaf de voorkeur aan zelfstandigheid en het financiële beleid van de afgelopen jaren gaf ook geen aanleiding voor fusie ‘uit armoede’. Toch waren er hogere machten die het beter vonden dat Haren zou opgaan in Groningen.

Een waardig afscheidsfeest

Enfin, in deze mix van weemoed, argwaan, vertrouwen en kerstgedachten werd het dus in de feesttent toch nog een waardig afscheidsfeest. Aan het slot, rond half acht, nam burgemeester Pieter van Veen als 22e en laatste burgervader het woord en sprak de zaal toe. Zijn woorden klonken bekend in de oren van het publiek: Haren blijft bestaan, u bent Haren’. En dat leverde hem een klaterend applaus op. Daarna werd het Loflied op Haren gezongen door het koor van het CKC en de tekst verscheen op de schermen. Het lied uit 2001 is een ode aan Haren, een dorp om ’s avonds met plezier thuis te komen. Een dorp in de dorpse maat, waar winkels een onderdeel vormen van het collectief geheugen. Dorp met zijn eigen sfeer. Het College en de gemeentesecretaris zongen uit volle borst mee. In de laatste regels, voor deze gelegenheid aangepast, wordt gezegd: Haren mijn dorp, je blijft mijn thuis, daar kan geen stad ooit tussenkomen’. En met die gedachte ging het publiek huiswaarts. ‘Het zij zo, maar we houden niet op met leven. Wij zijn Haren.

Veel dank voor jullie bijdrage aan het afscheid van het college vanavond. Heb veel complimenten gekregen over onze organisatie. Zonder jullie was dat niet gelukt. Super veel dank! En voor straks fijne dagen en alle goeds voor 2019.

HOF heeft de technische productie van het evenement mogen verzorgen. Daarin samengewerkt met Annemarie. De eerste samenwerking met Annemarie kwam tot stand tijdens de afwikkeling van “Project-X”, een event wat z’n sporen heeft achter gelaten.

Deel tekst met toestemming overgenomen van ‘Haren de Krant’.